Kościół pomocniczy św. Józefa zbudowany w latach 1910-1911 w style neoromańskim jako ewangelicki. Po 1945 r. zdewastowany a część wyposażenia została skradziona (stalowe dzwony, organy, mechanizm zegarowy). Mimo znacznych zniszczeń zachował się portal główny z piaskowca i piękne witraże. W 1956 r. przekazany kościołowi rzymskokatolickiemu. Po długotrwałym remoncie kościół został oddany do użytku w 1986 r. Obecnie jednak ze względu na zły stan techniczny został zamknięty. W 2014 r. w kościele został wymieniony dach główny. Planowana są dalsze prace konserwatorskie, które pozwolą na ponowny użytek przez wiernych.
Kościół św. Józefa zbudowany na planie krzyża, murowany z cegły licówki, nawa na kamiennym cokole, prezbiterium węższe prostokątne, po bokach prezbiterium jest zakrystia i kruchta. W prezbiterium na wschodniej ścianie malowidło: Bóg Ojciec i Syn, Prarodzice, Mojżesz i Noe. Chór wsparty na dwóch kolumnach i filarach stropu, od niego biegną szerokie empory, biegnące wzdłuż transeptu. Ambona murowana, kwadratowa, na czterech jońskich kolumnach, z marmurową obudową wejścia. Tabernakulum przeniesione z kościoła św. Jakuba po wymianie w nim ołtarza. W kruchcie w wieży stoi drewniana chrzcielnica, przeniesiona z prezbiterium (wykorzystana jako kropielnica). Wejście do zakrystii od południa zamknięte półkoliście, rozglifione. Ołtarz i ambona murowane obłożone płytkami z jasnego marmuru. Wnętrze sklepione wsparte na kwadratowych filarach.
W narożniku północno-zachodnim kwadratowa wieża, sześciokondygnacyjna, od północy dwie dolne kondygnacje z ciosów kamiennych, wyżej murowana, tynkowana. Gzyms międzykondygnacyjny oddzielający ostatnią kondygnację i wieńczącą. W piątej kondygnacji ze wszystkich stron znajdują się tarcze zegara. Wieża nakryta czworobocznym kopulastym hełmem przechodzącym w ośmioboczne prześwity, zakończone iglicą z kulą i krzyżem. Wejście do wieży przez portal z ciosów kamiennych. Na jednej z kondygnacji wieży w marcu 1945 r., w czasie oblężenia Wrocławia znajdował się punkt obserwacyjny z 37 mm działkiem jednego z oddziałów II Armii Wojska Polskiego. Przed wieżą od zachodu ryzalit prostokątny, nakryty daszkiem trójspadowym, w narożniku południowo-zachodnim ryzalit nakryty kopułą. Dachy dwuspadowe kryte dachówką, gzyms podokapowy. Szczyty o falistych spływach, dzielone gzymsami i lizenami. Okna pod szczytami transeptu szerokie, zamknięte półkoliście z pięknymi witrażami. Witraże nawiązują do liturgii protestanckiej, przedstawiają: Ostatnią Wieczerzę, śmierć Chrystusa, Chrystusa Proroka i Chrystusa Króla.
W wielu miejscach zastosowano piaskowiec, który dodaje uroku budowli. Portal główny – ozdobne obramowanie drzwi wejściowych głównych od zachodu piaskowy, ujęty w pilastry podtrzymujące trójkątny fronton z krzyżem monogramowym z literami „alfa” i „omega”, przed nim kolumny podtrzymujące łukowate belkowanie w supraporcie płaskorzeźba przedstawiająca Królestwo Chrystusowe. Przez portal główny wchodzi się do Hali Pamięci, w której umieszczone są szare tablice z czarnego marmuru, na których są umieszczone nazwiska poległych w latach 1914-1918 mieszkańców prusickiej parafii. Tu właśnie składano wieńce i hołdy pamięci z różnych okazji rocznicowych.
Obecnie planowana są dalsze prace konserwatorskie, kościół jest nieczynny.
Źródło: Urząd Miasta i Gminy Prusice
