Kapliczka przydrożna z 1 poł.XVII w., przy której na pocz. XIX w. założono cmentarz w Wożuczynie.
Groby właścicieli ziemskich z okolicy
Nagrobek Edmunda Monsiela, w trakcie renowacji.
Najstarszy zachowany nagrobek z 1850 r., zm. Adam Nowicki.

Cmentarz parafialny w Wożuczynie datuje się na początek XIX w. Znajduje się on poza wsią, przy głównej drodze na trasie Tomaszów Lubelski-Tyszowce. Usytuowany jest na wzniesieniu we wschodniej części wsi zwanej Maciejówką. Cmentarz założono przy przydrożnej kapliczce z 1 poł. XVII w.  z herbem Wożuczyńskich Godziemba.

     Według źródeł w 1834 r. cmentarz znajdował się wśród pól i łąk i otoczony był rowem. Grzebano na nim tylko zmarłych obrządku łacińskiego. W połowie XIX w. cmentarz miał formę czworoboku i był nieogrodzony. Od XIX w. cmentarz ten był wielokrotnie powiększany na południe i zachód. W 1872 r. została wybudowana na nim drewniana kaplica ufundowana przez Michała Wawreckiego – mieszkańca Źwiartowa, która przetrwała do lat 60 XX w. Na początku XX w. cmentarz został ogrodzony częściowo metalowymi przęsłami a częściowo siatką. W latach 70. XX w. na nowej części cmentarza wybudowano kaplicę, z rozebranej XVIII w. kaplicy w Michalowie. W 1998 r. od strony południowej zostało wykonane nowe ogrodzenie z cegły i metalowych prętów, natomiast w 2012 r. metalowe ogrodzenie na murowanej podmurówce od strony północnej. Na cmentarz prowadzą trzy bramy, dwie od strony zachodniej i jedna od strony południowej.

      Na cmentarzu w Wożuczynie spoczywają min.:Edmund Monsiel – światowej sławy rysownik, Feliks Łukowski – nauczyciel i fotograf z Siemnic, dyrektor Cukrowni ”Wożuczyn” Józef Wawro oraz Bronisława Przyłuska – matka poety- emigranta Bronisława Przyłuskiego. Są tu też groby członków Polskiej Organizacji Wojskowej, poległych w czasie I wojny światowej oraz groby żołnierzy poległych we wrześniu 1939 r.  Ponadto  groby miejscowych twórców ludowych, księży pracujących w parafii, właścicieli ziemskich z Siemierza (Nowiccy, Sawiccy, Wysoczańscy, Kuklińscy), Czartowczyka (Gałczyńscy), Pukarzowa (Jan Szanecki), Siemnic  (Holtzerowie).  

          Na szczególną uwagę zasługują stare nagrobki, z których najstarszy pochodzi z 1850 r. (zm. Adam Nowicki). Są one przykładami lokalnej sztuki kamieniarskiej: złamane kolumny, aniołki, drzewa życia, figury świętych, kamienne krzyże, żeliwne krzyże-przykłady sztuki kowalskiej.

          Stare nagrobki z cmentarza w Wożuczynie od dawna budziły zainteresowanie, m.in. Wiktora Zina.

Województwo: lubelskie

Gmina: Rachanie

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj