Czas powstania: 1684 r.
Opis cech fizycznych: Kościół stoi na niewielkim wzniesieniu, w centrum wsi. Murowany, tynkowany wewnątrz i na zewnątrz. Jednonawowy z prostokątną nawą i prezbiterium zamkniętym półkoliście. Kryty dwuspadowym dachem. Pierwotnie w stylu barokowym, obecnie cechy stylowe zatarte. Wokół świątyni cmentarz przykościelny, ogrodzony murem z metalowymi przęsłami. Od frontu murowane słupy bramne, zwieńczone rzeźbami aniołów z tarczami herbowymi. Po lewej stronie od bramy głównej wznosi się murowana, dwukondygnacyjna dzwonnica z 1902 r., stylowo nawiązująca do kościoła. Obok sanktuarium mieści się Kalwaria Nabroska. Poza ogrodzeniem kościoła znajduje się współczesna plebania i cmentarz z zabytkowymi i współczesnymi nagrobkami.
Opis kontekstów historycznych: Parafia w Nabrożu jest jedną z najstarszych w tym regionie. Pierwszy kościół w Nabrożu powstał w 1411 r. z fundacji Jana Sumika, rycerza który brał udział w bitwie pod Grunwaldem.
Obecny kościół p.w. Wniebowzięcia NMP w Nabrożu, powstał w. 1684 r. z fundacji stolnika bełskiego Samuela Łaszcza (ponoć jako wotum za wyrządzone w życiu zło), w miejscu poprzedniego drewnianego kościoła z 1596 r. W 1827 r. został uszkodzony wskutek pożaru i prowizorycznie odbudowany, tracąc swój barokowy charakter. Po upadku powstania styczniowego, w 1864 r. na pewien czas został zamieniony w cerkiew prawosławną. W latach 1900 – 1905 odremontowany. Dnia 25 maja 1944 r. Ukraińcy napadli na Nabróż i podpalili kościół, który spłonął prawie doszczętnie. Z pożaru ocalał tylko ołtarz z obrazem Matki Boskiej Szkaplerznej, przeniesiony na dwa lata do pobliskiego kościoła w Tyszowcach. Kościół częściowo odnowiony w latach 1947 – 1951. Obraz powrócił do Nabroża 16 lipca 1948 r. podczas uroczystej procesji z udziałem biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego. Ostatecznego odnowienia kościoła po zniszczeniach wojennych dokonano w 1995 r. i ponownie go poświęcono.
Pierwsza wzmianka o cudownym obrazie z Nabroża pochodzi z 1629 r. Kult Matki Boskiej w cudownym obrazie jest tu nadal żywy. Do wizerunku Matki Boskiej wędrują pielgrzymki z pobliskich miejscowości zwane kompaniami. Najstarsza i najbardziej znana jest kompania tyszowiecka, która co roku od 1948 r. przybywa do cudownego obrazu. 13 czerwca 2002 r. obraz Matki Boskiej Szkaplerznej został ukoronowany. Od tego momentu kościół jest Sanktuarium Matki Boskiej Szkaplerznej. Co roku, 6 lipca, przed cudownym obrazem modlą się sołtysi z diecezji zamojsko – lubaczowskiej.
We wnętrzu poza cudownym obrazem znajdują się: tablica pamiątkowa z herbem fundatora Samuela Łaszcza i datą fundacji kościoła, obrazy w ołtarzach bocznych: Matka Boska Częstochowska i Jezus Miłosierny, monstrancja z 2 poł. XVIII w., misa chrzcielna z XVI w. Są tu też liczne wota za doznane łaski, z których część pochodzi z okresu wojen napoleońskich. Od 2012 r. w kościele znajdują się relikwie św. Jana Pawła II.
Województwo: lubelskie
Gmina: Łaszczów