Czas powstania
W 1624 r. rozpoczęto budowę kompleksu.
Opis cech fizycznych wprowadzonego Gminnego Cudu Regionu
Pustelnia Złotego Lasu to kompleks klasztorny z kościołem pod wezwaniem Zwiastowania NMP. Klasztor przez blisko dwa wieki był domem dla braci kamedułów, którzy do momentu kasacji zakonu, modlili się i pracowali w jego murach. Była to prawdziwa pustelnia położona w lesie, z dala od siedzib ludzkich. Po kasacie zakonu bracia nie wrócili już na te tereny. W XXI w. tereny te poddano rewitalizacji, obecnie dostępny dla wiernych i turystów jest kościół rektoralny pod wezwaniem Zwiastowania NMP, zabudowania klasztoru i ogród rekreacyjny.
Kościół wybudowano w stylu renesansu włoskiego i wczesnego baroku. Jest to jednonawowy, orientowany kościół o prostej bryle. Fasada kościoła charakterystyczna dla stylu renesansowo-barokowego, podzielona jest pilastrami i posiada zdobienia wolutowe. Wnętrze kościoła wypełniają obrazy i malowidła ojca Venate de Subiaco i dekoracje stiukowe Giovaniego Battisty Falconiego. Na ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający scenę Zwiastowania Maryi. W kościele znajdują się kaplice: Jana Chrzciciela, Romualda i św. Krzyża. W kaplicy za ołtarzem znajdują się stalle i polichromie przedstawiające sceny z życia zakonnego. W kryptach pod kościołem znajdują się pochówki kamedułów, a w kaplicy św. Romualda spoczął Stanisław Łukasz Opaliński.
Opis kontekstów historycznych
W 1617 r. Kapituła Kongregacji Góry Koronnej Kamedułów Pustelników zatwierdziła fundację wojewody krakowskiego Jana Magnusa Tęczyńskiego, wskazującą na utworzenie w Rytwianach kościoła i klasztoru kamedułów. W 1624 r. podłożono kamień węgielny pod budowę klasztoru, a w 1637 r. dokonano konsekracji kościoła pod wezwaniem Zwiastowania NMP, nadając klasztorowi nazwę Eremus Silvae Aureae – czyli Pustelnia Złotego Lasu. Jednocześnie zakończono pierwszą fazę budowy kompleksu klasztornego – powstały zabudowania gospodarcze i eremitorium. Układ klasztoru i kościoła był zgodny z zaleceniami Kongregacji Monte Corona, która wskazywała jaki wygląd i wystrój mają mieć budynki.
Zakonnicy żyli tu prawie przez dwieście lat. Ich spokój zakłóciły jedynie pożary z 1737 i 1741 r.. W czasach zaborów Rytwiany dostały się pod panowania rosyjskie. W 1820 r. władze carskie dokonały kasacji zakonu. Ostatni kameduła żył tu do 1825 r. W XIX w. przybyli tu franciszkanie reformacji, jednak po powstaniu styczniowym także i oni opuścili pustelnię.
W 1925 r. za sprawą Artura Radziwiłła próbowano przywrócić tu dawne życie zakonne, jednak stan budynków nie pozwalał na zamieszkanie ich przez zakonników.
Od 2008 r. otwarte jest tu Centrum Relaksacyjno-Kontemplacyjne, które oferuje pobyty dla osób szukających ciszy, zmęczonych pracą i pędem życia, dzięki którym można doświadczyć życia dawnych kamedulskich pustelników.
