U zbiegu ulic Wolskiej i Redutowej znajduje się zabytkowy szaniec – Reduta Wolska (zwana też Redutą 56 lub Redutą Sowińskiego). To to obiekt unikatowy.
Reduta ta była kluczowym fortem w systemie obronnym Warszawy przez blisko półtora stulecia. Broniła bowiem drogi z zachodu przez Wolę do Warszawy. Powstała w 1831 roku, w miejscu fortyfikacji z czasów insurekcji kościuszkowskiej 1794 roku (według niektórych przekazów pierwsze umocnienia w tym miejscu istniały już w okresie potopu szwedzkiego w XVII wieku). W 1831 roku stała się głównym punktem obrony Warszawy przed nacierającymi wojskami Paskiewicza. W reducie 6 września 1831 roku zginął gen. Józef Sowiński, przekłuty rosyjskimi bagnetami.
Fot. WG 
Fot. WG
Po upadku powstania listopadowego Rosjanie urządzili w obrębie szańcu cmentarz prawosławny i to właśnie ocaliło redutę przed zniszczeniem. Reduta była wykorzystywana do obrony w czasie II
wojny światowej – we wrześniu 1939 roku bronił się w niej oddział porucznika Zdzisława Pacaka Kuźmirskiego. Reduta poddała się dopiero 27 września wraz z kapitulacją Warszawy.
Dziś z dawnych fortyfikacji pozostały resztki wałów ziemnych. Prowadząca ich koroną mocno zniszczona ścieżka ma ok. 1,5 km.